BADLANDS
Democrazy en Feles Music bundelen de krachten en toveren de Vlasmarkt opnieuw om tot een muzikale western. Een avond duizelingwekkende herrie door buitenlandse underdogs en lokale beloften!
Deelnemers aan de vierde editie van deze stand-off:
In Trefpunt kan je Steve, Kobi One & The Full Sacks en The Drin terugvinden.
In de Charlatan kan je Lézard, Charlène Darling en Holiday Ghosts aanschouwen.
Giraf geeft plaats aan Tropen en Sergeant.
Op het podium van Muziekcentrum Kinky Star maken Plexi Stad, Lindsey en Grandma’s House lawaai.
•• STEVE
STEVE brengt de karakteristieke sounds van punk, hiphop en noise samen op een speelse wijze.
Het trio laat je kennismaken met een kleurrijk geluids palet en creëert een doorweg naar een wereld vol krankzinnigheid. Met hoekige riffs, snijdende synths en freaky vocals in een pittig arrangement.
•• KOBI ONE & THE FULL SACKS
ALL BALLS, NO GLORY
“Sounds a bit like Arnold Schwarzenegger taking a dump on an indian reservoir”
“Ik heb al betere bands gezien maar den deze was goedkoper”
“Kinderanimatie met ballen”
“Winnaars Humo’s Rock Rally 2028”
•• PLEXI STAD
Plexi Stad is een vers gevormde vierkoppige wave-outfit afkomstig uit Antwerpen, België. Ze brengen fris perspectief in de muziekscene met hun circulair, bijtende postpunk geluid.
Hun muziek balanceert tussen tomeloze energie en hoekige extravagantie, gekenmerkt door krioelende hooks, strak gewikkelde ritmes en het poëtische punk talent van zanger Peleman.
•• LEZARD
Met één been staat Lézard in het David Byrniaanse tijdperk, met het ander in de koelbloedige underground post-punk scene van de jaren 80. Het is in de regel de kameleon die van kleur verandert, niet zomaar iedere hagedis, maar die natuurwetten lapt Lézard aan hun laars.
De geometrische en dansbare sound van hun muziek wordt ondersteund door projecties van digitaal verwerkte analoge beelden, goed voor een donders en energiek gesamtkunstwerk.
•• TROPEN
Tropen is het trio van den Kroonenberg -Vlaeminck- Kerckhof op bas, drum, gitaar. Ergens tussen de Arcense Maasakkers en het Kanaal geraken ze het noorden kwijt tussen pop, jazz en junk. Voor liefhebbers van nutricore, krautpops, chachachazzjunk en lo-fat ingrediënt rock…
•• LINDSEY
Lindsey zet het algoritme van de Gentse noisepunk naar hun hand. Simpel en opvliegend. Het viertal deelt op hun debuut-EP al gretig klappen uit aan sales managers en zoekmachines. Live gaat ook de rest aan gort.
•• SERGEANT
Met scharen en fluiten componeert Sergeant zijn gesamplede zelf rond de afgrond van popmuziek. Ze klinken als een ‘date gone wrong’ tussen postpunk en krautrock, maar vooral ook als het soort indierock dat Warp in de jaren 2000 heel even cool achtte.
Voor Sergeant is muziek maken geluidslagen en texturen in beweging krijgen. Zoals bij de montage van een film knippen ze sonische scènes tot één geheel.
Op het podium snaren ze de muziek tot experimentele hoogtes, onder invloed van geïmproviseerde fluit-skats en performatieve meezingers.
•• HOLIDAY GHOSTS
Zeg je baan op, sla je laptop in duigen, loop weg, ga naar buiten, onthoud wat the Clean, the Go Betweens en the Modern Lovers je ooit beloofden: een opengebarsten leven met frisse nieuwe mogelijkheden.
Holiday Ghosts, gevestigd in Brighton via Falmouth aan de zuidkust van Engeland, roept het luchtige plezier van Richard Brautigan op alsof hij een band had en uit Engeland kwam en geen hippie of beatnick was… En hij niet die grote hoeden droeg of die snor en zijn naam was niet Richard, of Brautigan, en hij geen schrijver of kunstenaar was geweest.
•• GRANDMAS HOUSE
Queer punk-trio uit Bristol, bekend om hun snelle en rauwe gitaarriffs, dreunende baslijnen en agressieve drums. Grandmas House combineert hun liefde voor post-punk met surfy melodieën en brengt zo een originele, frisse sound de wereld in.
Muzikaal omschreven als een mix tussen Courtney Barnett en The Slits.
•• THE DRIN
The Drin maakt obscure, dreigende postpunk die je verleidt tot een soort mentale projectie. Wanneer het zestal uit Ohio hun somberheid aanvult met een flits van een in-the-red gitaar of de donderslag van een harde snare, klinken ze vaak zo schrikwekkend als de aanblik van een schimmige figuur door de bomen. Met een gestage reeks releases in de afgelopen drie jaar heeft de band zijn wereld snel verdiept en verduisterd, en zo steeds meer vertrouwen gekregen in zijn visie op rock als occult schaduwspel.
Natuurlijk zijn er genoeg vergelijkingen te maken: de paranoïde punk van de vroege Joy Division en The Fall, het luidruchtige melodisme van Sonic Youth en Butthole Surfers, Neu! en de ritmische aandrang van Can, de synth-agressie van recentere hoogtepunten als Total Control en Viagra Boys.
•• CHARLENE DARLING
Charlène Darling, die deel uitmaakt van groepen als Rose Mercie (SDZ, Jelodanti, Monofonus Press) of La Ligne Claire (Noise direct discs), is een autodidactische muzikant die evenveel zachte en warme pop componeert als ijzige ballades, of zelfs een minimalistische en percussieve rock.
Soms doet ze denken aan de feministische postpunk van The Raincoats, de avant-songkunst van Brigitte Fontaine, of de psychedelische vignetten van Cate Le Bon, maar in werkelijkheid klinkt Charlène Darling als zichzelf. De arrangementen zijn speels experimenteel, nagesynchroniseerde percussie die over de uitgeklede instrumentatie borrelt, of ruwe tape-montages die weelderige harmonieën verstoren, maar waarbij de oorwurm-hooks die deze nummers zo verslavend luisterbaar maken nooit uit het oog worden verloren.
